Er zijn verschillende redenen om een levensverhaal te schrijven. Denk aan een moment van reflectie en troost, het beter leren kennen van elkaar of het willen maken van een document voor jezelf voor op het moment dat je herinneringen gaat verliezen. Het levensverhaal kan van waarde zijn voor iemand met zorg, maar ook voor familieleden of zorgverleners. Het kan zelfs helpen om beter aan te sluiten bij de beleving van iemand met niet aangeboren hersenletsel of dementie.

Waar te beginnen?

Begin met het verzamelen van informatie. Je kunt samen in gesprek gaan, hierbij gesprekskaartjes gebruiken of een boek zoals “Mam vertel eens”. Check ook eens het gratis te downloaden boekje “Spreken over vergeten”. Een andere manier is om samen bijzondere plekken van vroeger te bezoeken, zoals oude woningen, scholen of een oude werkplek. Verzamel daarnaast foto’s of documenten die volgens jullie niet mogen ontbreken.

Kies een structuur

De meest duidelijke structuur is een chronologische benadering. Maak een overzicht van levensfases en thema’s die hierbij horen. Hoe heeft iemand gewoond, hoe keek iemand naar zijn of haar relatie, wie was er belangrijk? Maar ook, wat herinnert hij of zij zich over muziek, hobby’s en interesses, financiën of over de maatschappij? Hoe kijkt iemand naar de toekomst? Beschrijf gebeurtenissen, gevoelens en gedachten op die een herinnering opwekken. Geef daarnaast context over de tijd en de plaats waarin de persoon zich bevindt.

Bewaar de herinneringen

Zodra het levensverhaal is geschreven dan kun je het printen en inbinden. Spreek samen af voor wie het levensverhaal is bedoeld. Wil de hoofdpersoon dit alleen zelf houden, een kopie aan familieleden geven of het misschien delen op een bijzonder moment?

We zijn benieuwd naar jouw ervaringen met het schrijven van een levensverhaal! Hoe kijk je hierop terug?